Mijn eerste Sneekweek in de Laser Radiaal

Al jaren ga ik in Sneek met mijn zoon Nic mee naar de optuigplaats van de Lasers. Was hij dan eenmaal vertrokken dan stond ik boven bij de Roerkoning te kijken over het water. Een idyllisch plaatje van een beginnende dag met glinsterend water en in de verte de nevel boven het land. Daar sta je dan. Je wilt ook het water op, maar dat kan niet, want ik doe niet mee met een Laser Radiaal. Ik beman wel eens de Valk met John en Rob als er veel wind is. Maar dat is toch anders dan een Laser. 

Steeds vaker wilde ik eigenlijk meedoen maar daarvoor moest ik mijn angst overwinnen. Angst omdat ik al die jaren heb gezien hoe heftig het weer er vaak wordt.  Je weet nooit wat de wind gaat doen: te hard, te zacht of iets er tussen in.
Angst als je de boten ziet terugkomen die volgelopen zijn of een gebroken mast hebben. Als je zeilers ziet die gestopt zijn omdat het te hard waaide of een knul die met de ambulanceboot werd weggevoerd. Dan denk je “moet ik dat wel willen? Ben ik hier niet te oud voor?”
Maar dan spreek je zeilers die zeggen: “kom toch mee doen, pak een kleiner zeil, dan kun je zeilen i.p.v. overleven”.


Vorig jaar stond ik weer over het water te turen en toen nam een besluit. Volgend jaar doe ik mee! Geef de angst geen kans. En dat is gelukt.

Start 83e Sneekweek
Ik heb mijn angst opzij gezet en ben gestart in mijn eigen boot. Niet met een kleiner zeil, maar gewoon hetzelfde als Nic: een Radiaal.
Mijn doel was: binnen de tijd binnenkomen. Dat is al een hele uitdaging als je de baankaart bekijkt. Ga maar eens zoeken naar boeien die je niet zo snel ziet liggen met 700 boten op het water. “Vaar de anderen maar achterna,” krijg ik dan als advies, maar dat zit niet mijn aard.

De Laser Radiaal en de Laser Radiaal Master is één grote groep die samen starten maar apart finishen. De Master is overigens voor deelnemers vanaf 35 jaar.

Ik wist een mooie plek te bemachtigen en de start was redelijk goed.  Weg spanning en lekker varen nu. Gelukkig hoefde ik niet het hele traject alleen af te leggen. Er bleven genoeg jongere Radiaalzeilers om mij heen.

 

Het weer was vrij rustig. Hier en daar begonnen mensen zelfs te mopperen over te weinig wind. Tja, dat hebben wij in Roermond wel vaker, en dat kwam mij goed uit. In het gebied De Poelen kun je je moeilijker oriënteren, ik hoorde getoeter en bedacht me gelukkig bijtijds dat ik moest kijken waar de baan werd afgekort. Ik werd die dag zesde en was superblij.

 

De dag erna verliep ongeveer hetzelfde, maar aan het eind nam de wind toe waardoor ik een paar plaatsen verloor omdat ik niet gewend ben om te zeilen op ruwer water.

Ook af en toe geen wind
Soms moesten we heel lang wachten omdat er of geen wind was of te zeer draaiende wind. Dat wachten werd uiteindelijk drie uur. Het bood wel de kans om kennis te maken met de andere deelnemers die in hetzelfde schuitje zaten. Gezellig maar vanwege de enorme hitte ook pittig, Zeker omdat ik niet teveel water mee had genomen omdat je op de Laser bijna geen plek hebt.

Tja, en dan gaat je concentratie achteruit en moet je alles op alles zetten om alert te blijven. Dat ging goed en ik kwam als vierde om de bovenboei. Dat was vóór in het totale veld. Kicken! Niet lang daarna werd helaas de wedstrijd afgelast en konden we weer opnieuw gaan starten.

 

En toen kwam de wind van een andere kant
Na nog een hele dag wachten op wind, sloeg op woensdag het weer opeens om.

Het werd windkracht zes, soms met vlagen zeven met daarbij golven die ik niet gewend ben. Ik zag het maar als een oefendag. Ik deed mijn best maar ben uiteindelijk twee keer omgeslagen. Dat kost veel energie. Toen vond ik het welletjes en besloot ik ermee te stoppen.

Een uitdaging was het aankomen bij de slipway omdat die heel ongunstig voor de wind.
Wat ben ik blij met de hellingen die we in Roermond hebben!

Meer mensen bleken het opgegeven te hebben, zowel jongeren als Masters. Hoewel ik even twijfelde of ik er niet toch meer uit had kunnen halen, was het toch een verstandige keuze. Ik heb heel wat schade aan boten gezien: gebroken masten, huilende jeugd en zelfs een gezonken G2.
Wat vind ik het dan knap van Nic, John en Rob, dat zij dit wel aankunnen!

De laatste dag

Mensen die ik had ontmoet toen ik aan de kant naar mijn zonen stond te kijken, kwamen op de laatste dag met de Leeuwarder Courant naar mij toe. Ik stond met een foto op de voorpagina! Met daarbij de kop: “Omslag op Hardzeildag”. Nou, het weer sloeg om, en ik dus ook. Zo leuk dat deze mensen mij herkend hadden. Zij vonden mij niet zielig. Het was immers een bewuste keuze om het water op te gaan en omkiepen is dan onvermijdelijk. Met je foto op de voorpagina staan van de krant is dan erg grappig.

De laatste dag weer met frisse moed aan de start verschenen en prachtig uitgevaren. Er was weer weinig wind. Eenmaal uit De Poelen gekomen, lagen er veel Lasers doodstil op het water. Ik greep mijn kans en wist langs het windwak te komen en zachtjes glijdend door het water derde te worden. Ongekend voor mij! Dat was toch een mooi einde van een Sneekweek waar weer alles in zat.

Dit jaar heb ik het gedaan. Ik heb mijn angst opzij gezet. En ik ben trots als een pauw.

Hartelijke zeilgroetjes,

 

Carla Gommans


Dit hoort er ook bij...

Schrikken hoor, als je voor de eerste keer zo'n baankaart ziet! Je start bij de S, op het Sneekermeer. Na wat gecirkel op het meer ga je, in dit geval boei 12, De Poelen in. Ter hoogte van boei 23 ga je door de Sijbesloot weer het Sneekermeer op, waar je gaat finishen voor het publiek bij de 'starttoren'.

Sneekweek Carla Gommans