Sneekweek 2017

Elk jaar is de eerste week van augustus voor onze familie gereserveerd voor de Sneekweek. Zeilwedstrijden met daaromheen veel gezelligheid.

Er wordt altijd gezegd dat in Sneek zeilen ‘alleen voor de fun’ is, maar de meeste zeilers die wij spreken zijn, zoals altijd, bloedfanatiek!

In Sneek zelf wordt op vrijdagavond de vlootschouw gehouden met aansluitend vuurwerk. In het stadje heb je dan meteen een vakantiegevoel. Als je niet hoeft te zeilen kun je er van muziekpodium naar muziekpodium gaan tot diep in de nacht. Dat was dertig jaar geleden in Sneek wel anders; het Leger Des Heils speelde toen de hoofdrol en op de plaatsen waar nu podia staan, stond men toen te preken en te zingen. De kermis is wel altijd gebleven, met attracties waar je of een beetje misselijk in kunt worden of verslaafd aan kan raken. Wij moeten er dan ook elk jaar ‘eventjes’ naar toe.

Maar, het gaat om het zeilen.

Op vrijdagmiddag inschrijven, boten in het water, even kijken of er niets veranderd is en starten op zaterdagochtend. Vanaf zaterdag zijn er zes wedstrijddagen. Als je voor het eerst een blik op de baankaart werpt vraag je je toch wel af of je die boeien ooit gaat vinden op dat grote water met z’n poelen. Ik heb wel eens gedacht: “Och een boeitje meer of minder... zou iemand dat merken?” Maar zeker hoor. Sterker nog, twee jaar geleden protesteerde Nic er drie jongens uit die een boei hadden overgeslagen.

Gestart wordt er zelden bij de starttoren. Dat doet men namelijk midden op het meer. Na zo’n twee uur zeilen kom je de poelen weer uit en vaar je richting starteiland. Naast de kant staan daar de fanatieke familieleden op de uitkijk. De finish is daarna bij de starttoren ... logisch toch!?

We hebben de afgelopen jaren vaak veel wind en onweer gehad. Gelukkig is de organisatie er prima. Het eerste jaar dat Nic er zeilde in zijn Laser, waren er 34 bootjes bezig zeilers te redden of een helpende hand te bieden. Het leverde vaak mooie plaatjes op, zoals boten waarvan je wel de persoon en het zeil zag, maar de rest van de boot onder de waterlijn lag. Supertrots ben ik altijd op Nic als hij dan weer uit de poelen tevoorschijn komt en het tot een goed einde brengt.

Wat voor ons nieuw was, was het zeilen voor gehandicapten. Echt fantastisch, de mogelijkheden die ze voor die mensen daar hebben. De juiste accommodatie, met alle mogelijke aanpassingen bij “De Roerkoning”, een soort kraan om mensen in hun boot te hijsen en eenpersoonsboten die niet kunnen omkiepen (klasse 2.4mR). Een beetje vreemd is het wel in het begin, als je in de verte een kleine boot met alleen een hoofd erop ziet.

Dit jaar voeren John en Rob, en ik af en toe, in de Valk mee en Nic in zijn Laser. Het weer was goed. Geen extreme wind of windstille dagen. Alleen dan ook minder mooie plaatjes. Misschien was voor ons het meest extreem te ervaren dat je in Friesland niet altijd het benodigde materiaal kunt krijgen voor de Valk. Ook al zijn er veel watersportzaken in Friesland. Pas de laatste dag hadden we daarom de Valk helemaal op orde.

Nic haalde diverse dagprijzen. De prijs waar we elk jaar echt voor gaan, is het tinnen beeldje van “hardzeildag.”  Voor John, Rob en mij dit jaar onbereikbaar, maar Nic is het gelukt!

Wie volgend jaar mee wil varen in Sneek... Kom en vertegenwoordig Maas en Roer bij de vlootschouw in een Laser, want daar vragen ze ons elk jaar weer voor.

Hartelijke zeilgroetjes,

Carla Gommans

P.S. Ons servies bestaat inmiddels uit de gewonnen prijzen.